معقول

شنبه ی گذشته وقتی از جلسه ی نقد ِ شعر ِ فرهنگسرای ِ رازی برمی گشتم، داخل ِ اتوبوس -در آن ازدحام و درهم تنیدگی- یک کتاب ِ شعر دستم بود و داشتم می خواندم. بغل دستی ام پرسید: 

- آقا این شعر خوندن به چه دردی می خوره؟ فایدش چیه؟!! 

سریع شروع کردم و افکارم را در ذهنم مرور کردم و جمله هایی را در گلویم جلو و عقب کردم تا پاسخی بدهم. امّا هر چه زور زدم چیز ِ درست و حسابی ای به ذهنم نرسید. هیچ چیزی نگفتم و به شعر خواندم ادامه دادم. نه خانی آمده و نه خانی رفته...

این هفته بعد از این که جلسه ی نقد شعر تمام شد، ماجرا را برای ِ استاد میرشکّاک تعریف کردم و گفتم یک نفر از من چنین سوالی کرده و پاسخی برایش نداشته ام. سریع گفت: 

جوابش اینه.هر موجودی چیزی مصرف می کند و نتیجه ای می دهد. گاو یونجه می خورد و شیر می دهد، زنبورعسل شهد می نوشد و عسل می دهد و الخ. آدمیزاد چیزی که مصرف می کند را به "معقول" تبدیل می کند. و نهایت ِ یک آدم وقتیست که تمام ِ وجودش را بتواند به کلمات تبدیل کند...