دادخواست

محمّد کاظم کاظمی در مقدّمه ی گزیده شعر ِ «دادخواست» چه زیبا درخصوص ِ چندین قرن خلاء ِ  ادبیات ِ اعتراض در شعر ِ فارسی، سخن می گوید: 

... لاجرم جامعه را به آنجا کشاند که «با خدادادگان ستیزه مکن/ که خداداده را خدا داده» را بیش از «با سنگدلان ِ شعله خو سختی کن» دوست می داشت و «گلیم ِ بخت ِ کسی را که بافتند سیاه/ به آب ِ زمزم و کوثر سفید نتوان کرد» را بیش از ... بیش از چه چیزی؟ من حتّی مثال پیدا نمی توانم کرد برای ِ شعری که در آن بر قدرت و اختیار ِ انسانها برای ِ عوض کردن ِ سرنوشتِ شان سخن رفته باشد. ای کاش بحث ِ ما در باب ِ «تجلّی ِ پرتو ِ حسن ِ معشوق در جام ِ باده» بود تا مقدّمه را از مثالهایی از شعر ِ کهن سرشار می ساختم. 

رباعیات ِ یزیدی

در راه به وعده های ِ من فکر بکن

مردانه به قتل ِ مرد و زن فکر بکن

هنگام ِ زمین ریختن ِ خون ِ خدا

تنها به امیر ِ ری شدن فکر بکن 

هم روزه و هم نمازخوانی داریم

هم مجلس ِ رقص ِ آنچنانی داریم

ما پیرو ِ سنّت ِ یزیدیم هنوز

به به! چه امیر ِ مومنانی داریم

هم اَهل ِ نماز و منبر و اِرشاد است

هم چهره ی صاحب نظر ِ الحاد است

هم مطرب و میگسار! هم پیش نماز!

اَحسنت! خلیفه جامع الاضداد است

« اَمثال ِ یزید واقعاً کم هستند،

او با پدرش فخر ِ دو عالم هستند...»

احسنت! درست است! وحتّی لابد

ایشان نوه ی پیامبر هم هستند!

از محضرتان کسی سوالی دارد

انگار که از شما ملالی دارد

پرسیده: یزید جان! سواری کردن

بر گردن ِ مسلمین چه حالی دارد؟!

می گفت که ما عجب جهادی کردیم 

کشتیم حسین را و شادی کردیم 

عمری عمر ِ سعد کلامش این بود: 

دیدید «غلط هایِ زیادی» کردیم!؟ 

در راه ِ تو شمشیر به دستیم آقا

کز عطر ِ ولایت ِ تو مستیم آقا

این بار فقط معافمان کن از جنگ

چون ما زن و بچّه دار هستیم آقا 

آذر 89

خانه ی اجاره ای

دفتر ِ اشعار ِ مرا پاره پاره کن 

رقص ِ غزل های ِ دلم را نظاره کن 

هر چه صلاح است بگو تا بسُرایم 

هر چه صلاح است بگو... نه! اِشاره کن 

مشکلم این است که قلبم ز ِ تو دور است 

دوریِ قلبم ز ِ تو را زود چاره کن 

زود به آتش بکش این کلبه ی غم را 

پیش ِ خودت خانه برایم اِجاره کن 

. . . 

گوش به حرفم نکرد این دل ِ یاغی 

می دهمش دست ِ تو، او را اِداره کن 

آبان 1389