هوای ِ سیب خوردن

اُفتادم و دیدم کسی دور و بَرَم نیست 

بر شانه هایم ردّی از بال و پَرَم نیست 

دیدم از آن جمعی که بر من سجده می کرد 

حتّی یکی شان روبروی ِ بسترم نیست 

من اِمپراتورم! عجب تختی! چه تاجی! 

فرمانبری در کشور ِ پهناورم نیست 

آن میوه ی ممنوعه بار ِ اوّلم بود 

امّا خدا فهمید بار ِ آخرم نیست 

بعد از هبوطم جز دریغ و درد و حسرت 

یک جمله هم در صفحه های ِ دفترم نیست 

هر روز زخمی تازه می اُفتد به جانم 

دیگر سلاحی در میان ِ سنگرم نیست 

آواره ام... آواره ی کوه و بیابان... 

دیگر هوای ِ سیب خوردن در سَرَم نیست! 

اواسط ِ سال ِ 89 

{اصلاح شد}