صرف کردن ِ غذا

در یکی از جلسات ِ عصر ِ ترانه ی فرهنگسرای ِ رازی، از من پرسیدند: "چند وقت است شعر می گویی؟" (فکر کنم آقای کاکایی پرسید)، جواب دادم: "از بچگی" 

بعداً که به حرفم فکر کردم دیدم عجب حرف ِ گُنده ای زده اَم.چقدر خودم را بزرگ تصوّر کرده ام. نه قبول نیست. 

پارسال وقتی لب تاپ ِ تاچ اِسکرین ِ آرش (یکی از هم اُتاقی هایم) را دیدم گفتم: " منم وقتی بزرگ شدم یه دونه از اینا می خرم" این جوریش را ترجیح می دهم. 

این بار اگر کسی از من بپرسد: "چند وقت است شعر می گویی؟" می گویم :"تا شعر چی باشه!" 

 مثلاً این را در دوران ِ ابتدایی سرودم: 

در وقت ِ غذا مزن حرف / فقط غذاتو بکن صرف!