یکشنبه ی این هفته به "حلقه ی رندان" رفتم و شعر ِ "ترافیک" را خواندم. در بازگشت یاد ِ یکی از دوستان ِ هم دانشکده ای (صدرا جزایری) اُفتادم که خواسته بود با "دو نقطه دی" شعر بگویم. رباعیّات ِ زیر در راه سروده شد:
دیوانه و نق نقو و غمگین بودی
معجونی از این مُدل عناوین بودی
با قلب ِ پر از غصّه ی من ای دنیا
ای کاش دو نقطه دی تر از این بودی
از بس که به چشم ِ تان ارادت داریم
با غربت ِ روزگار نسبت داریم
ما وارث ِ یک قلب ِ پر از اندوهیم
هر چند دو نقطه دی به صورت داریم
کمتر ز ِ غم و غصّه و ماتم بنویس
یک خُرده ز خنده ات برایم بنویس
اینباکس ِ دلم مال ِ تو! امّا لطفاً
ایمیل زدی دو نقطه دی هم بنویس
کلی با حالیا !! :))
:دی
دو نقطه او
ما شاء الله
ما شاء الله
ما شاء الله
ان شاءالله به زودی کتابتون!
(شخص بنده هم نقد مینویسم روش!)
اگر ده نفر مثل شما اومده بودن رشته انسانی الان این رشته تو مملکت ما کن فیکون شده بود!
یا علی ... .
افرین
بامزه بود
:دی
عالی بوددد
محشر..............................................
از چایی و گز خودت رباعی بنویس
از باده ی رز خودت رباعی بنویس
اینها که تو گفته ای همه از من بود
یک بار هم از خودت رباعی بنویس !
چاکر پاکریم :D